پوشش غالب جنگل های استان ایلام واقع در جنوب غربی ایران را بلوط ایرانی تشکیل می دهد. حشرات چوب خوار بلوط در اثر تغییرات شرایط آب و هوایی و بروز خشکسالی های متعدد به حالت طغیانی در آمده و باعث آسیب به این درختان شده اند. این تحقیق به منظور شناسایی حشرات چوب خوار، دشمنان طبیعی آنها و بررسی میزان کارایی طبیعی پارازیتوییدها، در سه سال متوالی (1391-1393) اجرا شد. با بررسی های صحرایی و شکافتن تنه های نیمه خشک و خشک درختان بلوط، مراحل مختلف رشدی چوب خوارها به تفکیک سالم و یا پارازیته به طور ماهیانه بررسی گردید. به منظور مطالعه حشرات کامل چوب خوار و پارازیتوییدهای آنها، نمونه هایی از تنه ها و شاخه های آلوده به چوب خوارها در اتاقک های پرورش به ابعاد 10-15 مترمربع نگهداری شدند. نتایج نشان داد که آفات چوب خوار شامل گونه هایCerambyx cerdo (Col., Cerambycidae) ، Macrotoma scutellaris (Col., Cerambycidae)، Chalcophorella bagdadensis (Col., Buprestidae)، Agrilus hastulifer (Col., Buprestidae)،  Chrysobothris parvipuncta (Col., Buprestidae)و Lampetis mimosa (Col., Buprestidae) می باشند. همچنین قارچ Beauveria bassiana و چهار گونه زنبور پارازیتو یید Trigonura ninae (Hym.: Chalcididae)، Atanycolus sp. (Hym.: Braconidae)،  Pristaulacus compressus (Hym.: Aulacidae) Oodera formosa (Hym.: Pteromalidae)نیز جمع آوری شد. میزان کارایی زنبورها در مرحله لاروی چوب خوارها میزبان 2.1 درصد و میزان کارایی قارچ در مرحله لاروی و حشرات کامل چوب خوارها به ترتیب 1.5 و 1.1 درصد بود.

در سالهای 80-1379 به منظور بررسی میزان کارایی مگسهای پارازیتوئید سن گندم در استان ایلام ، در فصل بهار دو مزرعه گندم یا جو در مناطق لومار (از توابع شهرستان شیروان چرداول) و ایوان انتخاب و از زمان ریزش سن گندم به مزارع تا برداشت محصول به صورت هفتگی از آنها بازدید و نمونه برداری به عمل آمد. در اماکن تابستان و زمستان گذران نیز دو ارتفاع مهم سن گیر شامل کوه قلاوجه و قوچعلی انتخاب و از آنها نمونه برداری به عمل آمد. در هر نوبت نمونه برداری از اماکن مذکور و مزارع گندم و جو پنجاه عدد از سنهای جمع آوری شده در آزمایشگاه به منظور مشاهده لاروهای مگسهای پارازیتوئید و تعیین درصد کارایی آنها به تفکیک سن های نر و ماده تشریح گردید. متوسط میزان کارایی در مناطق لومار و ایوان به ترتیب 14.8 و 14.4 درصد و در اماکن زمستان گذران شامل کوه های قلاوجه و قوچعلی به ترتیب 7.5 و 8 درصد بود. همچنین تعداد تخمهای سن گندم در بدن سن های ماده تشریح شده در فصل بهار به تفکیک سن های ماده سالم و ماده پارازیته، شمارش و با انجام آزمون t مشخص گردید قدرت تخم ریزی سن های ماده پارازیته، در مقایسه با ماده های سالم در سطح یک درصد به صورت معنی داری کاهش یافته است.

به منظور شناسایی پارازیتوئیدهای لاروی و شفیرگی بید کلم، Plutella xylostella (L.) (Lepidoptera: Plutellidae)، از دو میزبان گیاهی کلم پیچ و کلم گل در دو منطقه مبارکه و فلاورجان واقع در استان اصفهان در سال 1388 نمونه برداری صورت گرفت. در هر منطقه دو مزرعه و در هر مزرعه ده بوته به طور تصادفی انتخاب شد. لاروها و شفیره های بید کلم از روی هر بوته جمع آوری و تحت شرایط آزمایشگاهی پرورش داده شدند. طی بررسی های به عمل آمده در مجموع هفت گونه زنبور پارازیتوئید (پنج گونه پارازیتوئید لاروی و دو گونه پارازیتوئید شفیرگی) و دو گونه زنبور هایپرپارازیتوئید به شرح زیر شناسایی گردید:1- پارازیتوئید های لاروی: Cotesia plutellae (Kurdjumov) (Braconidae(Apanteles sp. (Braconidae(Bracon hebetor Say (Braconidae(Diadegma semiclausum (Hellen) (Ichneumonidae(Diadromus collaris (Gravenhorst) (Ichneumonidae( 2- پارازیتوئیدهای شفیرگی: Diadromus subtilicornis (Gravenhorst) (Ichneumonidae(Oomyzus sokolowskii (Kurdjumov) (Eulophidae( 3- هایپرپارازیتوئیدها: Mokrzeckia obscura Graham (Pteromalidae(Pteromalus sp. (Pteromalidae( فراوانی گونه ها و برخی از ویژگی های زیستی آنها مورد بررسی قرار گرفت. گونه M. obscura برای اولین بار از ایران و از روی بید کلم گزارش می شود.

در این پژوهش، فونزنبورهای پارازیتوئید (Hymenoptera) در چهارده منطقه ی جنگلی در استان مازندران شامل پارک جنگلی فین چالوس، جنگل های دوهزار و سه هزار تنکابن، پارک جنگلی میرزا کوچک خان آمل، جنگل دالخانی رامسر، جنگل لاجیم ساری، پارک جنگلی شهید زارع ساری، جنگل خوشرودپی گلوگاه، پلنگ دره ی شیرگاه، منطقه ی جنگلی اوریم سوادکوه، پارک جنگلی تلار قائمشهر، عسل محله ی تنکابن، پارک جنگلی جوارم زیراب، روستای پهنه کلای ساری و روستای سید ابوصالح قائمشهر در طی سال های 1389 تا 1395 بررسی شد. در مجموع 85 گونه زنبور پارازیتوئید از 67 جنس و هشت خانواده ی Braconidae (23 گونه از 15 جنس)، Chalcididae (دو گونه از دو جنس)، Chrysididae (چهار گونه از سه جنس)، Encyrtidae (شش گونه از شش جنس)، Eulophidae (دو گونه از دو جنس)، Ichneumonidae (41 گونه از 33 جنس)، Mymaridae (یک گونه) و Pteromalidae (شش گونه از پنج جنس) جمع آوری و شناسایی شدند. هفت گونه ی Aleiodes pallidicornis (Herrich-Schä ffer, 1838)، Apanteles parasitellae (Bouché 1834) (خانواده ی Braconidae)Cryptus moschator (Fabricius, 1787)وGelis karakurti(Rossikov, 1904) (خانواده یIchneumonidae)، Mokrzeckia menzeli Subba Rao, 1981، Solenura ania (Walker, 1846)وSolenura nigra(Walker, 1872) (خانواده ی Pteromalidae) گزارش جدید برای فون ایران هستند.

تریپس افرا، (Taeniothrips inconsequens (Uzel) (Thysanoptera: Thripidae یکی از تریپس های مهم گیاه خوار روی درختان افرای جنگل های زاگرس در استان ایلام می باشد که به تازگی باعث ایجاد خسارت روی این درختان شده است. در این تحقیق، دشمنان طبیعی این تریپس با نمونه برداری های ماهیانه در سال 1394 از درختان افرای کوه های گچان و مانشت جمع آوری و شناسایی شد. نتایج حاصل نشان داد که دشمنان طبیعی شامل یک زنبور پارازیتوئید لارو تریپس (Ceranisus menes (Walker از خانواده Eulophidae، و 12 حشره و کنه شکارگر از خانواده های زیر بود: خانواده ی Aeolothripidae] Aeolothrips intermedius Bagnall]، خانواده ی Thripidae [Scolothrips longicornisPriesner]، خانواده ی Phlaeothripidae] Haplothrips flavitibia Williams, Haplothrips globiceps Bagnall]، خانواده ی Anthocoridae] Anthocoris pilosus (Jakovlev), Orius laevigatus (Fieber), Orius niger (Wolff, 1811]، خانواده ی (Miridae] Deraeocoris pallens (Reuter]، خانواده ی (.Nabidae] Nabis ferus (L]، خانواده -یCoccinellidae] Coccinella septempunctata[ (L]، خانواده ی (Chrysopidae] Chrysoperla carnea (Stephens]، و خانواده ی (.Anystidae]Anystis baccarum (L]. مجموع شکارگرها در طول دوره زیستی تریپس افرا روی درختان افرا حضور داشتند ولی جمعیت تریپس شکارگر A. intermedius و سن های جنس Orius بالاتر از دیگر دشمنان طبیعی بود.

این پژوهش با هدف انجام مطالعات مورفومتری، بررسی ارتباطات هندسی بین آن ها، در دو کاربری مرتعی و کشاورزی انجام شده است. در ابتدا، ویژگی های هندسی و توپوگرافی 120 آبکند در بخش نیمه خشک استان شامل عرض بالا، عمق، عرض پایین، ارتفاع بالاکند، همچنین، ویژگی های سطح حوزه آبخیز آبکندها شامل میزان پوشش سطحی و خاک لخت به وسیله پلات-های یک متر مربعی به همراه نمونه های ترکیبی خاک از سطح حوزه آبخیز و دیواره آبکند ها برداشت شد. بر نمونه های خاک آزمایش های فیزیکی و شیمیایی از قبیل بررسی بافت خاک، مواد آلی، آهک کل و فعال، هدایت الکتریکی، اسیدیته، سدیم، منیزیم و کلسیم در آزمایشگاه انجام شد. نتایج بررسی روابط مورفومتریک آبکندها نشان داد که نسبت عرض بالا به عمق آبکندهای کشاورزی و مرتعی به ترتیب برابر با 2. 1 و 1. 5 بوده، نسبت عرض بالا به طول به-ترتیب در کاربری کشاورزی و مرتعی برابر با 0. 41 و 0. 57 به دست آمد که در نتیجه آبکندهای مرتعی کشیدگی بیشتری داشته اند. رابطه معکوس نمایی بین شاخص های فوق با شیب نشان داد که عوامل توپوگرافی بر شکل نهایی آبکندها تاثیرگذار بوده است. شاخص عرض پایین به عرض بالا به ترتیب در آبکندهای کشاورزی و مرتعی برابر با 0. 33 و 0. 30 و شکل مقطع های عرضی به ترتیب ذوزنقه و V بوده است. نتایج همچنین نشان داد که عامل شیب 14 درصد از تغییرات مساحت مقطع های عرضی را تبیین کرده، رشد عرضی آبکندها در کاربری های کشاورزی و مرتعی به ترتیب 84 و 73 درصد از تغییرات حجم فرسایش را تبیین کرده است و عوامل با تاثیر مثبت بر تغییر حجم فرسایش آبکندی میزان ماسه در خاک سطحی، کاربری و شیب بودند. آبکندهای مورد مطالعه در هر دو کاربری دارای بعد فراکتال متوسط 1. 08 بوده-اند و به صورت خطی با افزایش طول و به صورت توانی با افزایش حجم آبکندها افزایش یافته است. توان مساحت در قاعده هک در آبکندهای کشاورزی و مرتعی به ترتیب برابر با 0. 50 و 0. 54 بوده است.